Since three weeks, we’re in Berlin. We found a furnished apartment near the city center. From here we will look for new jobs. In the meantime, Koos is working on freelance projects and Ruth on plans for setting up a business of her own. As soon as one of us has found a job, we’ll look for a more permanent place to live.
If you feel like coming to Berlin, let us know, alright! You could stay at our place, it came with a sleeper sofa!
Inmiddels hebben we de hele vakantie erop zitten. Sinds de vorige post zijn we naar Portland, Oregon gereden. Portland is de hipsterhoofdstad waarover je met de tv-serie Portlandia kunt lachen. Het is een heel relaxte stad, maar je kunt (als je uit Europa komt) net zo goed naar Zweden gaan, want daar hebben ze ook wollen truien en snorren.
Onderweg van Los Angeles naar Portland hebben we een paar stops gemaakt. De mooiste daarvan was bij Crater Lake.
Crater Lake is een enorme vulkaankrater, bijna perfect rond met een diameter van zo’n 10 kilometer. Het water is honderden meters diep, duizenden jaren van regenwater. Toen we er ‘s ochtends aankwamen was het water helemaal glad. Het donkere blauw is de kleur van het diepe water.
Na Portland zijn we langs de kust weer naar het zuiden gereden, want vanaf San Francisco vertrekt ons vliegtuig naar Amsterdam. We zijn in allemaal kleine plaatsjes geweest, steeds met een motel aan het strand. Lincoln City, Newport, en Eureka. Oregon is in vergelijking met Californië heel rustig, met nog meer natuur en wat Europeser. Het is er ook wat koeler en we hebben zelfs weer eens echte regen gevoeld! Veel wat mis is in Californië lijken ze in Oregon beter georganiseerd te hebben. Mensen rijden wat veiliger, vooral Portland was voetgangervriendelijk en er lijken wat minder gestoorde mensen op straat te leven.
De route langs de kust was erg mooi! De kustplaatsjes op zich waren niet zo indrukwekkend. Ze zijn langs Highway 101 gebouwd, waardoor ze geen echt centrum hebben, in ieder geval niet zo een met een markt en een kerk en een café. De 101 is trouwens geen typische snelweg: iedere keer als deze door de bebouwde kom gaat, gaat de maximum snelheid omlaag naar 45 km/u.
Maar het landschap mocht er dus wezen: mooie stranden waar riviertjes op uitmonden, duinen, bossen en grote rotsen in het water. De golven die vanaf de stille oceaan aan komen rollen, breken met enorm veel schuim voor het strand en zorgen voor een witte nevel die op veel plekken wel honderden meters landinwaarts nog te zien is.
Onze weg slingerde langs de berghellingen en de zee: constant mooi uitzicht! Tip voor als je ook eens road trip langs de kust gaat doen: zorg dat je de weghelft aan de zeekant hebt. Toen we de staatsgrens overgingen en weer in Californië waren, merkten we dat meteen, want het asfalt was gelijk beroerd en er was chaos op de weg. Om een of andere reden vinden mensen in Californië veiligheid en verkeersregels iets wat ze moeten negeren, terwijl ze in Oregon alles op hun gemak doen en (soms) zelfs een veilige afstand bewaren als ze achter een andere auto rijden.
Bij het Redwood National Park zijn we gestopt om te wandelen. Het was geen lange wandeling, maar misschien wel de mooiste van alle wandelingen die we de afgelopen zes maanden hebben gedaan. Redwoods lijken iedere keer weer hoger dan we ze eerder hebben gezien en er waren overal mooie varens, vogels en ook nog een waterval!
Onze laatste nacht in de VS was in Napa. Napa lijkt qua indeling meer op steden zoals we die in Europa kennen. Het centrum is oud en niet aan de snelweg, er loopt een riviertje langs en er staan mooie grote huizen. Napa Valley staat bekend om de wijn de ze er maken: het is een van de grootste wijngebieden van Californië. We hadden niet zoveel tijd om de omgeving te bekijken en de wijn te proberen. Op advies van Koos’ ouders hadden we onze route al niet zo heel lang gemaakt, maar met koffers inpakken, ontbijten en uitchecken uit het hotel, blijft er na een rit van 5,5 uur gewoon niet zoveel tijd voor het donker wordt.
Nu zitten we op de luchthaven van San Francisco. We vinden het erg jammer dat we dit mooie land weer verlaten. We hebben al geschreven over de nadelen van wonen in de VS, maar de ruimte, de geweldige natuur, het comfortabele leven, het mooie weer van Californië en onze nieuwe vrienden gaan we zeker missen. We hebben wel zin om jullie daar in Nederland en Duitsland weer te zien! We houden jullie op de hoogte over waar we gaan wonen!
Edit 24 mei 2014:
Dit was de kaart die gemaakt hebben voor het plannen van onze vakantie:
View on Google Maps
We’ve been traveling for ten days now and slept in another town almost every night and have constant regret over not having enough time to spend in the places we see but also look very much forward to our next destination. Little time to just sit around, so it’s gonna be a short post again.
After the barbecue with our old neighbors, first stop was Monterey. We’d quickly visited this seaside town once before, but only to have a quick bit there. This time we discovered that it’s a really nice, quiet place with beautiful wood houses and lush green gardens. Deers wander freely through the streets, birds everywhere and life in the sea is so special that we even watched a documentary about it on German TV a while ago. There’s all kinds of freaky underwater life and rare sea otters that you can actually see from the coast (although Koos had mistaken them for sea lions initially. TV docus can give you a distorted feel for proportions apparently).
They decided to show a bit of the vibrant sea life to the general public with a sea aquarium built within the buildings of an old sardine canning factory. It’s supposed to be one of the biggest and most beautiful in the world. We’ve seen only a few sea aquariums before, but we tend to believe that: it’s huge and very impressive.
From Monterey we took the 17 Mile Drive to Highway 1. The 17 Mile Drive is quite typical for how beautiful natural spots are made accessible for people who don’t want to leave their cars. You just stop at all the signs that show you where to spot animals and special plants and trees. Even though it was foggy, we got some nice views and saw some ground animals.
Big Sur is a huge nature reserve of which we got to see only a small bit, because of all the stops we’d made along the 17 Mile Drive.
Just where the fog ends, you can see the road we drove: Highway 1.
Big Sur is big.
At Piedras Blancas, just south of Big Sur, we observed this elephant seal colony. They constantly make farting and snorting sounds and throw around sand over their own and other’s bodies. Some are as heavy as a small car and they look like a bag full of liquid fat when they hop on the beach. Besides throwing around sand, they like pushing their trunks into the sand and then blow out.
We heard some bad things about Los Angeles, so we were prepared for run down buildings, badly maintained streets and lots of crazy homeless. It may partly be because we stayed at a nice hotel in West Hollywood, but we both actually found it a very pleasant city.
Only because of the insane traffic situation, we wouldn’t prefer it over San Francisco. We though we’d seen some big highways, but it was nothing compared with the six lane minimum width mesh that’s laid out over this huge city. Worst thing is that all roads seemed continuously congested and we were even following the advice of not driving around meal times.
LA is kind of what we expected, but much better looking. There are tall palm trees everywhere, lots of other trees and blooming plants. The architecture is much more modern and varied than in the Bay Area and there are a lot of art galleries (sadly the ones Koos particularly wanted to visited were closed).
Despite the traffic, it’s just fun to drive on streets like Sunset Boulevard, Mulholland Drive and see names like Beverly Hills and Compton that after all Hollywood stuff we watched sound so familiar but only get really real when you’re there. Where San Francisco’s full of billboard ads for apps and web stuff, LA takes it a bit further. Seemingly every show no one has yet heard of, gets signs with huge proportions that we’d only seen in developing countries:
To get a feel for the scale of things, look down from the butt of lady on the right.This is not just along some highway, but at Santa Monica Blvd. We think the poster is supposed to show a marketing director thinking “OMG I spent my whole budget on buying this wall and now I can’t afford a designer who understands perspective”.
Besides eating lots of good food at the restaurants Melinda advised us, we visited some special buildings in Downtown LA:
Designed by Frank Gehry, the Walt Disney Concert Hall is quite a striking building. We went inside and took the free audio tour, which was well worth the time.
Built in 1893, the Bradbury Building is really old for American standards. The big bright atrium with cast iron stairs looks pretty cool, so the building was used as a set in many movies, like Bladerunner.
LA was our southernmost stop and now we’re at the nothernmost point of our trip: Portland. It was a 1000 mile drive getting here, so we’ve made a few stopovers in between. We’ll tell you more later!
Edit September 20th: Added elephant seal picture.
Het zit erop! Koos’ werk is soort van klaar en morgen begint onze vakantie. We zijn een beetje sip omdat we San Francisco nu moeten verlaten. Het is een mooie stad om in te wonen. We gaan de baai missen, en de meeuwen, de zeeleuwen, pelikanen, heuvels en de vriendelijke mensen waarvan altijd er wel eentje een praatje met je maakt.
Gelukkig hebben we een mooie reis voor de boeg, voordat we teruggaan naar Europa, op 25 september. Morgen vertrekken we naar het zuiden. Maar niet voordat we een stop maken in Cupertino, waar we gaan barbecueën bij Paula en Wouter.
We moeten opschieten, want we moeten nog een hoop spullen inpakken, dus later meer. Voor nu: hier wat foto’s van afgelopen zondag. Dat was Ruth’s verjaardagskado voor Koos: een tocht op een zeilboot over de baai. Het was bijzonder mooi!
Last weekend Ruth’s aunt Britta and uncle Fine were visiting San Francisco. On Friday evening we went to our weekend-begins routine to Off the Grid Food Market in Fort Mason. There you can get anything from Asian and South American street food to The Whole Beast (if you crave for meat) to European food at the Old World Truck or you go for something new like Korean-Japanese fusion food or chocolate tacos. The food needs to be enjoyed standing or, if you are lucky on one of the rare free plastic chairs. And you have to bring warm clothes: when the sun goes down you feel the chilly sea breeze. Therefore after eating we warmed up at the hotel fire place.
On Saturday we went over the Golden Gate Bridge to Marin County to see the Muir Woods National Monument Park. There are the coast Redwoods to which the tallest tree in the world belongs. It’s quit difficult to get the over 1000 years old and over 70 meter tall trees on a picture. And you experience that your brain tries to make the trees appear smaller, because trees can’t be that tall.
On the way back we passed by Sausalito to eat something. We found a nice restaurant at the sea with beautiful view and good food, only when we wanted to pay there was a power outage. After we smelled that also the ventilation didn’t work anymore, we decided that we don’t wait to pay with credit card but just pay cash. That was a good decision because the outage lasted nearly two hours.
Fine and Britta went on to Hawaii and we are looking forward to see them again on their way back in San Francisco.
Over vier weken is Koos soort van klaar met zijn project en gaan we nog een tijdje reizen. Omdat we geen huis meer hebben, zijn we dus aan het nadenken over hoe dat nou verder moet. Koos’ contract wordt niet verlengd, maar ze zijn wel tevreden over zijn werk. Ook is er – in heel Silicon Valley – veel vraag naar ontwerpers, dus er zijn mogelijkheden genoeg om een baan te vinden en hier te blijven wonen.
Dat gaan we niet doen. Het is leuk om een tijdje in de VS te zijn, maar hier echt wonen heeft een aantal flinke nadelen. Los van of we überhaupt een visum zouden kunnen krijgen (de werkvisums voor 2013 zijn op):
Behalve van dat laatste, hebben we van bovenstaande nog niet zoveel last en we vinden het dus echt heel tof dat we hier nog een tijdje hier kunnen blijven. We zijn blij met elke keer dat we langs de kade achter ons huis lopen en bij de ondergaande zon de pelikanen voorbij zien vliegen, alle boswandelingen en alle leuke gesprekjes die we met willekeurige Amerikanen op straat hebben en het leven in de stad. En we hebben zin in de tweeënhalve week vakantie die we nu gaan plannen!
We vinden het hier leuk!
Today Ruth walked along the sea at our Marina neighbourhood and saw this:
When getting closer to take a better picture, it seemed to get ready to spray, so Ruth decided to better watch the little fellow from a safe distance.
Afgelopen weekend zijn Koos’ ouders en tante Cobie aangekomen in San Francisco. Het was zaterdag mooi weer, dus we zijn meteen met ze gaan fietsen. In het Palace of Fine Arts, een paviljoen bij ons in de buurt, kun je altijd wel wat trouwerijen vinden die bezig zijn met een fotoshoot. Dat spreekt Kees wel aan natuurlijk, dus die deed ook mee:
Maria, Kees en Cobie gaan nu rondreizen en waarschijnlijk veel meer van de VS zien dan waar wij de tijd voor gaan hebben (jaloers!). Op het eind van de tocht komen ze weer in San Francisco, dus we hebben tweeëneenhalve week om zelf beter de stad te leren kennen en ze nog wat mooie plekken te kunnen laten zien. We zijn heel benieuwd naar wat voor avonturen ze te wachten staan, we hopen dat het een mooie reis wordt!
Gisteren hebben de Amerikanen gevierd dat ze onafhankelijk zijn geworden van een overheid die ze onderdrukt. Dit hebben ze gedaan met familiebezoek, barbecue en banners op verschillende websites waarop staat dat ze er niet willen dat hun overheid de grondwet negeert met dat afluisterprogramma.
Koos denkt dat ze misschien eens moeten denken over wat meer belasting betalen. Misschien kunnen ze zich dan een overheid veroorloven die serieus macht heeft om problemen op te lossen in plaats van te doen alsof je alles met soldaten en politiemensen kan aanpakken.
En vuurwerk! Dat hadden ze goed voor mekaar:
Vanwege visumredenen moesten we even een weekje het land uit. Mexico en Canada tellen niet mee, dus we moesten terug naar Europa. Eigenlijk was het plan om naar Nederland te vliegen, maar er was wat gedonder met de vliegtickets, dus we zijn naar Frankrijk geweest.
We hebben er nog over gedacht om door naar Nederland te gaan en Guido’s afstuderen te kunnen meemaken, maar van San Francisco naar de Champagne en terug vonden we wel genoeg reizen voor een weekje. Absurd toch eigenlijk he, wat ze ervoor over hebben om iemand in Silicon Valley te laten werken.
Jullie zijn natuurlijk benieuwd naar hoe het er daar nou verder aan toegaat, maar Frankrijk vonden we ook erg mooi, dus hop, hier toch maar een paar foto’s:
We zijn eerst een paar dagen in de Champagne geweest. Je weet wel, waar dat drankje vandaan komt!
Ruth had een mooi chateau gevonden waar we konden overnachten!
Dit is Etoges, het dorp waar we maandag t/m woensdag hebben gezeten. Lekker rustig, ideaal om te wennen aan het tijdsverschil. Maar we kwamen natuurlijk vooral voor het mooie landschap en om champagne te proeven. In tegenstelling tot wat we verwachtten, is het gebied helemaal niet toeristisch en hebben we er een heel tijd over gedaan tot we een wijngoed vonden waar ze tijd voor ons hadden.
Gevonden 🙂
Ook al was het in Frankrijk, het was lekker om weer even in Europa te zijn. Oude cultuur, mensen op straat, normale afmetingen van gebouwen (negeer even die Eiffeltoren) en lekker eten zónder extra suiker en vet!
Koos had de Mona Lisa nog nooit gezien, dus we zijn naar het Louvre gegaan. Hij was meer onder de indruk van de menigte mensen dan van het schilderijtje dat je alleen van een paar meter afstand door een dikke laag spiegelend, groenig glas kon zien. Even een plaatje googlen laat je meer ervan zien!
Afgelopen maandag zijn we weer aangekomen op de luchthaven van San Francisco. Gezien het – laten we het maar ‘juridisch grijze gebied’ noemen waarmee Koos aan het werk is en het ook wellicht wat opvallend is dat we na drie maanden in de VS en een week in Frankrijk weer drie maanden in de VS willen zijn, waren we wel benieuwd wat ze bij de grens zouden zeggen. We hadden al van anderen gehoord dat ze daar nog wel eens moeilijk over doen. Maar we konden zonder lastige vragen doorlopen en zelfs de voorraad champagne die we in onze tassen mee hadden hebben het reizen overleefd.
Maar goed, wie meer weer weten over het leven in San Francisco en Silicon Valley, kan tot onze volgende post hier, dit stuk van The New Yorker lezen. Sommige dingen herkennen we daar wel uit, zoals de gestoord hoge huurprijzen van woningen, de enorme rijkdom en tegelijkertijd de zichtbare armoede op straat. Koos wil er wel op aanmerken dat die bedrijfsbussen die genoemd worden, niet zo glamoureus zijn als de schrijver laat lijken en dat hij gerust het openbaar vervoer zou willen gebruiken, als dat er niet bijna drie keer zo lang over zou doen.
11 Juli: Nog even een toepasselijke foto die Koos op z’n telefoon vond bovenaan gezet.